Waar diploma C stopt, gaan wij door....

In de jaren tachtig zat midden in het centrum van Lochem nog een klein binnenbad. Daar trainde vanaf 1984 de Lochemse Reddingsbrigade, lid van de Reddingsbrigade Nederland en onderdeel van toen Zwem- en Poloclub De Berkel. Eén van de zoons van Marian Bannink zag de Reddingsbrigade aan het werk in het binnenbad en riep: “Dat wil ik ook!” Beide zoons van Marian werden uiteindelijk lid en zo zat zij al gauw wekelijks te kijken langs het water. In 1986 sloot zij zichzelf aan bij de Reddingsbrigade die nu een zelfstandig onderdeel is van zwemvereniging De Berkelduikers. “Op gegeven moment werd ik gevraagd of ik niet wat wilde doen binnen de vereniging. Ik heb ja gezegd, al had ik niet per se wat met water.”

Niet wat met water hebben? Dat klinkt bijzonder voor iemand die inmiddels zo’n 35 jaar lid is van de Reddingsbrigade, de opleidingslijn Life Saving heeft afgerond én een licentie heeft als instructeur en examinator. Tweemaal per week geeft Marian training “Zwemmend redden” en jaarlijks neemt zij examens af in andere zwembaden. Zij geeft trainingen aan het toezichthoudend badpersoneel voor verschillende zwembaden en in het Leussinkbad begeleidt zij het “Red je zelf”-circuit voor basisschoolleerlingen. De reddingsbrigade bewaakt ook jaarlijks de sinterklaasintocht en andere watersportevenementen.

Wat maakt dat iemand zich al zo lang inzet bij de Reddingsbrigade, zonder een echte waterrat te zijn? Marian vertelt dat zij werd gevraagd om hand- en spandiensten bij de vereniging te doen. “Toen dacht ik dat het goed was om dat wat de kinderen doen ook zelf te kunnen. Daarom ben ik met de opleiding gestart”.

Is het dan toeval dat Marian zich al zolang inzet binnen de Reddingsbrigade? Dat denkt zij van niet. “Ik ben doorgegaan want de Reddingsbrigade is een gezellige club. Maar het is ook anders dan bij andere sporten. Voorop staat dat je vaardigheden leert én overbrengt, dat je samenwerkt en dat je bijdraagt aan de maatschappelijke veiligheid. Je kunt ook niet goed iemand in je eentje redden dus je moet het samen doen. Ook wordt er geen onderscheid gemaakt. Je moet iedereen redden, jong, oud, jongen, meisje, iedereen is gelijk.”

Maatschappelijk zinvol bezig zijn, is wat Marian ook op andere plekken in de samenleving laat zien. Zij was lid van de ouderraad en de medezeggenschapsraad van de basisschool van haar kinderen. Zij heeft een EHBO-diploma (nodig voor de Reddingsbrigade) en wordt ingezet als EHBO-er bij bijvoorbeeld de Keidagen of bij het openluchttheater. “EHBO verlenen is net als Zwemmend Redden, je gaat niet kiezen wie je hulp geeft of niet, je geeft hulp aan iedereen die dat nodig heeft”.

Binnen de vereniging is Marian trainer in de recreatieve lijn. Die richt zich er vooral op dat kinderen zichzelf kunnen redden, dat zij technieken leren om een ander te kunnen redden en goede hulp in kunnen roepen. Soms groeit een lid helemaal door naar Instructeur en/of Lifeguard Beach. “Dat is natuurlijk wat we graag zien maar het gaat mij er vooral om dat kinderen blijven zwemmen en zichzelf kunnen redden in het water. Ik hoop daarom dat het schoolzwemmen blijft bestaan. Maar door het “Zwemmend redden” merk je dat kinderen zich veiliger en vrijer voelen dan kinderen die alleen de basisdiploma’s hebben. Waar diploma C ophoudt, gaan wij verder.

foto:

Boven en vanaf links: Ronald Nijkamp, Stefan Beltman, Marian Bannink, Kick Vermeulen en Jan Felix Westerink

Onder en vanaf links: Lisanne Levels, Jet Tiemens en Corine van Duin