TWEE “MELKMEISJES”

Witte kleding, witte schorten, witte laarzen, blauwe haarnetjes en blauwe handschoenen: zo gekleed ontvangen Woutera Wijnen en Rita Velthorst mij met een lach op hun gezicht. Dit is op de burgerboerderij De Patrijs.

Zodra ook ik de witte laarzen aan en het blauwe haarnetje op heb, lopen we hun werkruimte binnen. Hier staan 3 grote ronde ketels, waarmee en waarin dagelijks de verse melk verwerkt wordt tot verschillende zuivelproducten. Met yoghurt, kefir puur of met fruitsmaak, vla, kwark, of karnemelk worden flessen gevuld en gestickerd. Dit is het type werk op elke dinsdagmorgen voor beide dames: als vrijwilliger en al ruim een jaar. Op andere dagen zijn er andere vrijwilligers. Ik vroeg hen hoe en waarom ze dit met zichtbaar veel plezier en genoegen doen.

Elkaar afwisselend en aanvullend, begonnen ze te vertellen over “de Burgerboerderij” en de “burgerboeren”. Naast een vast team van negen man/vrouw, zijn er zo’n 60 vrijwilligers die het werk verrichten De vrijwilligers werken in teams met vaste mensen, waaronder ook de ‘gatenvullers’, d.w.z. de mensen die geen vast dagdeel hebben, maar inspringen waar het rooster nog “gaten” heeft. En dat werkt uitstekend. Beide dames waarderen de mentaliteit van je werk afmaken: geen ‘van 9 tot 5’ werkers. Er wordt altijd gewaardeerd wat je doet – foutje gemaakt? Kan gebeuren! Geleerd voor de volgende keer!

Rita heeft in de psychiatrie gewerkt. Haar sympathie voor ‘een zo natuurlijk mogelijke productie’ zet ze om in haar steentje bijdrage. Rita: “ik waardeer vooral de creatieve ontwikkeling die ik hier van nabij ervaar. Verrast door de hoeveelheid mensen die hier aan meewerken. Gaandeweg heb ik geleerd hoe van de melk de verschillende producten gemaakt worden. En ook waarom de kleding wit en blauw is. We bezoeken andere boerderijen en dan merk ik hoe er geleerd wordt van elkaar: van boeren èn vrijwilligers. In plaats van in mijn vorige werk gesprekken voeren, hoofdwerk dus, werk ik nu met mijn handen. Dat geeft mij een tevreden gevoel, echt voldoening”.

Woutera heeft als teammanager ooit veel vergaderd en net als Rita, vooral met haar hoofd gewerkt. Als klant las ze in de nieuwsbrief een oproep voor vrijwilligers en heeft ze zich aangemeld. Om nu met haar handen te kunnen werken, vindt ze heerlijk. Woutera: “Naast dat werken-met-mijn-handen, vind ik de gezelligheid, de collegialiteit en de wijdverbreide ondersteuning van dit concept geweldig. Als we het werk niet af krijgen, gaan we even door tot het wel af is en de volgende ploeg in een schone ruimte komt. Ik ben bewust geworden van het ambachtelijk proces van de melk tot het eindproduct. Nu ik met pensioen ben, blijf ik gespreksstof houden en ik heb geen gebrek aan cadeautjes voor verjaardagen. Hier is keuze genoeg! Dan is dat een persoonlijk tintje en een aanbeveling voor De Patrijs”.

Beide dames zijn het volmondig met elkaar eens: met z’n allen iets doen voor het ecologische doel van de Patrijs is hier echt vóór en mèt elkaar. Dat hopen ze nog heel lang vol te houden.