Twee warme handen

Het vrijwilligerswerk zit in haar genen. Ze doet het dan ook al vele jaren bij diverse gelegenheden met veel betrokkenheid, plezier en liefde. Dat geeft haar veel voldoening. In het ouderlijk gezin is ze naar Turkse normen en waarden opgegroeid. Als volwassen, moderne Islamitische vrouw heeft ze haar plek in de Lochemse gemeenschap gevonden: in de Turkse, maar zeker ook bij de Lochemse inwoners. Ayse Boya vertelt.

AL VROEG VOOR ANDEREN KLAARSTAAN

Als 2-jarige is Ayse met haar ouders vanuit Turkije naar Nederland verhuisd en in Lochem komen wonen. Thuis is alles Turks, maar op school leert ze de Nederlandse taal en cultuur. “Voor de mensen van de eerste generatie gastarbeiders heb ik veel kunnen betekenen. Maar ook bij sterfgevallen heb ik veel kunnen helpen. Een Turkse/Islamietische gewoonte is om zeven dagen lang de nabestaanden zorg uit handen te nemen, want zij moeten kunnen rouwen. Aan de gastvrijheid, die hoog in het vaandel staat, kunnen ze dan niet voldoen. Buren bieden de nodige troost door voor al het eten te zorgen: ontbijt, lunch, avondeten en ook koffie en thee met lekkere dingen voor iedereen die langskomt. Na de begrafenis verwerkt ieder het verlies op zijn eigen manier. Over het algemeen wordt elk jaar de sterfdag herinnerd door zoveel mogelijk ‘sadaqa’ (liefdadigheid) te verrichten. Dit houdt in dat je in naam van je overleden dierbaren, vrijwillig etenswaren uitdeelt en diensten verricht om Allah tevreden te stellen. Wij verzoeken mensen daarbij de overledene te herdenken en gedenken, door zijn/haar naam in het gebed mee te nemen”.

LIEFSTE WENS: EEN EIGEN WINKEL

Ondernemend als Ayse is, heeft ze gedroomd van een eigen winkel. Deze droom kwam uit, al duurde het niet lang, door Turkse levensmiddelen te verkopen in de winkel van de Selimiye moskee in Lochem. Ayse: “En dan verkopen aan alle mensen die hier binnen komen: niet alleen de moskee bezoekers. De meeste contacten en netwerken zijn mede dankzij ‘het winkeltje’ tot stand gekomen. Sindsdien houd ik deze contacten warm. Het liefst zie ik de Turkse cultuur naast de Nederlandse, Lochemse cultuur bestaan”. 

Dat doet zij door met één warme hand veel voor haar cultuur te doen en met haar andere warme hand contact met de Lochemse mensen te houden. “Ik wil zowel naar de kerk als naar de moskee kunnen gaan waar niemand commentaar of kritiek op heeft. Beiden gebouwen bieden meer dan geloofsbelijdenis. Er zijn rondleidingen, lezingen in de moskee en concerten, tentoonstellingen, spreekbeurten in de kerk, die interessant voor iedereen zijn.”

GEDACHTENISBIJEENKOMST LEVENDE NAMEN

Op de route van de gedachtenisbijeenkomst Levende Namen op de Nieuwe Begraafplaats Lochem, 29 oktober a.s. staat Ayse met nog enkele vrijwilligers van de moskee, bij het Islamitische gedeelte om iedereen troost te bieden. Dat doen zij door ‘helwa’, het Turkse troosteten, uit te delen aan ieder die een naam levend wil houden. “Noem tijdens je gebed of in je gedachten vanavond de naam of namen van diegene die van je heen gegaan is of zijn, opdat ze niet worden vergeten. Ik hoop van harte, dat mijn geloofsgenoten de gedachten, om vlak voor zonsondergang op deze specifieke avond geen begraafplaats te bezoeken, opzij kunnen zetten. Immers, de sfeer en de intentie zijn anders en kunnen bijdragen aan mooie, nieuwe contacten en lieve, troostende woorden”.