Waar het hart van vol is....

Inge Verburg vertelt met verve over haar verschillende soorten vrijwilligerswerk. Sinds haar pensioen vult ze vele uren om haar compassie en opgedane werk- en levenservaring te benutten. Inge is haar leven lang bijna altijd part-time werkzaam geweest.

Werken met mensen

“Als diëtiste en natuurgeneeskundige heb ik een tijd lang een praktijk aan huis gehad. Later gecombineerd met ‘Gestalttherapie’. Ik houd ervan met mensen te werken: heb ik altijd gedaan”.

Na haar pensioen, ‘uitgewerkt’ zoals Inge zegt, heeft ze menig uurtje in de tuin doorgebracht, die er fantastisch uitziet. “Het gevoel dat je er toch nog bij hoort, méé doet, eigenlijk dat je er nog toe doet, bracht mij op het vrijwilliger-spoor. Zo ben ik voorzitter van de theatergroep Sequoia geworden, ben ik bezoek-vrijwilliger bij SWL , ben ik lid van de technische commissie van bridgeclub Gorssel en ik heb me net opgegeven bij SWL om bezoeken te brengen aan 60-plussers, die aangegeven hebben dat op prijs te stellen. Ik heb wel wat te bieden aan mensen die behoefte hebben aan een gesprek”.

Inge vertelt dat haar grote kracht haar goede luisteren is. Ze kan zich goed inleven in de ander, ondersteunen en activeren. Daarbij heeft Inge een praktische instelling.

Sequoia

Ooit begonnen als lid van theatergroep Sequoia, rolde Inge bijna als vanzelf in de rol van voorzitter. Dat gebeurde toen de groep zelfstandig werd. Samen met regisseur Willem Westermann en de overige bestuursleden wordt veel overleg gepleegd: het is echt teamwork: ook in deze coronatijd! Misschien wel juist in deze tijd, want nu er geen voorstellingen, zoals “Alle tijd”, gegeven konden worden, is gezocht naar een oplossing. “Creatief als Willem is”, vertelt Inge enthousiast, ”kwam hij met het voorstel een hoorspel te maken. Dat heeft de titel “Vrij kamperen” gekregen. En dat hebben we geweten: wat daar allemaal voor komt kijken! We besloten zelf het stuk te verzinnen en geen bestaand hoorspel te gebruiken. Behalve het op papier zetten van de spontane ideeën is daar ook de techniek om de hoek komen kijken. Dat heeft Willem heel wat grijze haren bezorgd! Het is een fantastisch proces geworden. We zijn eerst met 2 of 3 man bij elkaar gekomen op 1 ½ meter afstand. We hebben zelf scenes bedacht over wat er zich afspeelt op een camping. Toen nieuwe corona-regels dit onmogelijk maakten, heeft een van onze leden, Cor van den Pangaard, het schrijven van het vervolg op zich genomen. Willem heeft alles aan elkaar ‘gebreid’ en veel maatschappelijke elementen erin verwerkt. Zo terloops is daar iemand met werkdruk, komt er een gehandicapte in voor, een lesbisch stel en zo nog een paar sociale dingen. Online hebben we geoefend. Groot verschil met theater: dan moet je de rol uit je hoofd kennen: nu niet. En dan toch zo praten alsof je in die rol zit… je moet toch jouw personage zijn. Ik ben zelf meer introvert dan extravert. Om dan de rol van een gestreste workaholic te spelen vind ik zo leuk!!”

Podcast

“Mijn kleindochter vroeg mij wat een hoorspel is… heb ik gezegd dat het een ‘toneelstuk met je stem’ is… wel een beetje uit de oude doos, maar tegenwoordig is daar de podcast voor. Vanaf 10 juli is dit hoorspel “Vrij kamperen” te beluisteren op de podcast. Om contact te houden met ons publiek hebben we een website, een facebookpagina en een nieuwsbrief”.