“IK VIND HET FIJN MIJN TALENT TE DELEN: DOET MIJ EN DE ANDEREN GOED”

“IK VIND HET FIJN MIJN TALENT TE DELEN: DOET MIJ EN DE ANDEREN GOED”

Aan de rand van de gezellige dorpskern van Lochem, woont Maarten Delen met zijn vrouw. Schuin aan de overkant, net in het andere straatje, staat de Remonstrantse kerk met op de gevel de spreuk: ‘IN ALLES DE LIEFDE’.  Over de zin en het enthousiasme om de liefde voor taal te delen met anderen, gaat dit verhaal van Maarten Delen.

TAAL

De taal gebruikt Maarten niet alleen om leuke verhaaltjes en mooie gedichten te schrijven. Voor hem is de taal, de spraak ook het verbindingsmiddel om contact te maken met mensen.

Maarten: “Ik kom gemakkelijk in gesprek omdat ik empathisch ben en snel de juiste woorden vind. Ik ervaar het als verrijkend om met mensen in contact te komen. Vooral op nieuwe, onbekende gebieden komt mijn gezonde nieuwsgierigheid naar boven. En ja, het is een vorm van ijdelheid dat ik mijn interesse gewaardeerd weet door andere mensen”.

Om de juiste woorden te vinden gebruikt Maarten al zijn zintuigen. Kijken, luisteren, voelen… al zoekend de woorden vinden om het moment, de situatie te pakken… Dit talent gebruikt hij in zijn werk, in het onderwijs en als vrijwilliger in een reeks aan diverse clubs en organisaties.

VRIJWILLIGER

Maarten vertelt: ”Als 19-jarige student in Amsterdam woonde ik vlakbij “het Cleyntheater”. Daar is mijn vrijwilligerswerk-loopbaan begonnen. Ik pakte van alles op en heb daar veel ervaring opgedaan. Ook in de kraakwereld uit die tijd was ik geen onbekende. Tegenwoordig besteed ik met plezier veel tijd aan het voorzitterschap van de tennisclub, ben ik bestuurslid van IJsselwind namens Lochem Energie en niet te vergeten bestuurslid van de Bachweken Lochem, naast nog enkele andere leuke organisaties”.

LEVENDE NAMEN

“Een paar jaar geleden ben ik gevraagd om op de gedachtenisroute van Levende Namen gedichten voor te lezen in het ‘Poëzielaantje’. Dat was op de Nieuwe Begraafplaats eind oktober. De serene sfeer, al die lichtjes, al die mensen die een dierbare overledene komen herdenken… Daar heb ik een gedicht over gemaakt, dat dit jaar op de gedichtenroute komt te staan. Die avond ben ik geraakt door de verbinding van leven en dood: de levenden zijn weer even welkom in het rijk der doden…. Ik geloof in een leven vóór de dood. Zo heb ik laatst met mijn moeder het graf van mijn vader bezocht en de plek ernaast, die voor haar bestemd is. We keken naar de namen op de gedenkstenen daar naast: ‘even kennis maken met de buren…’ zei ze. Als dat geen liefde voor het leven en de dood is…”.